Kto wymyślił nazwy siedmiu nut i co one oznaczają w tłumaczeniu z łaciny.
Czy zastanawiałeś się kiedyś, kto wynalazł notację muzyczną i dlaczego właśnie Do-Re-Mi-Fa-Sol-La-Si, i co właściwie oznaczają te litery? Dziś podzielimy się z wami kilkoma interesującymi informacjami o pochodzeniu nut oraz ujawnimy sekret ich nazwy.
Mnich Gwido z Arezzo (Aretinus), który żył w ok. 990 - ok. 1050 roku, uważany jest za wynalazcę znanej na całym świecie notacji muzycznej. Jak wszystko, co piękne w tamtych czasach, zapis muzyczny powstał w pobliżu Florencji, w małym miasteczku w Toskanii - Arezzo.
We Florencji wznieśli pomnik mnicha:
Gwido był nauczycielem muzyki i kościelnego śpiewu chóralnego w różnych kościołach, dużo podróżował po Włoszech, spotkał się w Rzymie z papieżem Janem XIX i ciężko pracował, aby stworzyć nauki muzyczne, które stały się powszechnie akceptowane.
Kiedyś, próbując wymyślić łatwiejszy sposób na zapamiętanie nieznanych mu melodii do śpiewu, Gwido wymyślił system solmizacji oparty na akrostychu modlitwy do Jana Chrzciciela:
UT queant laxis
REsonare fibris
MIra gestorum
FAmuli tuorum
SOLve polluti
LAbii reatum
Sancte Ioannes
(W tłumaczeniu z łaciny: „Aby Twoi słudzy mogli sławić Twoje cudowne czyny swoimi głosami, oczyść grzech z naszych nieczystych ust, o Święty Janie”)
Nazwy wszystkich nut, z wyjątkiem pierwszej, kończą się dźwiękiem samogłoski, są wygodne do śpiewania. Sylaba ut jest zamknięta i nie da się jej zaśpiewać jak inne. W związku z tym w XVI wieku zmieniono nazwę pierwszej nuty oktawy na do (najprawdopodobniej z łacińskiego słowa Dominus - Pan).
Współczesna interpretacja nazw nut wygląda następująco:
Do - Dominus - Bóg;
Re - rerum - materia;
Mi - miraculum - cud;
Fa - familias planetarium - rodzina planet, tj. Układ Słoneczny;
Sol - solis - Słońce;
La - lactea via - Droga Mleczna;
Si - siderae - niebiosa.
Dzięki autorytetowi Gwido łacińska notacja literowa zyskała uznanie w Europie Zachodniej i jest zachowana do dziś.
Między innymi Guido zasługuje również na duże zasługi w rozwoju pisemnej części notacji muzycznej. Podczas występu chóru Gwido lewą ręką wskazywał nuty, zginając stawy palców, wskazywał, którą nutę zagrać w takim czy innym czasie:
Następnie Gwido zaczął oznaczać dźwięki nutami (od łacińskiego słowa nota - znak). Nuty, zacienione kwadraty, zostały umieszczone na pięciolinii, składającej się wtedy z czterech równoległych linii.
Teraz linii jest pięć, a nuty są przedstawione kręgiem, a nie kwadratem, ale zasada wprowadzona przez Gwido pozostała niezmieniona.
Główne zdjęcie: kakao.im
