W rezultacie dzieci cierpią na kompleks niższości, myśli samobójcze i depresję.
Kiedy rodzice uświadamiają sobie przyczyny powstawania kompleksów u swoich dzieci, są zszokowani. Nikt nie myśli o tym, że starając się dać dziecku wszystko, co najlepsze, rodzice mogą popełniać straszne błędy, które mogą doprowadzić do tego, że dziecko będzie miało kompleks niższości, myśli samobójcze i depresję.
Podstawowym błędem popełnianym przez większość rodziców jest to, że starają się wychować osobę kreatywną i niezależną, a w rzeczywistości wychodzi na odwrót - narzucają dziecku stereotypy akceptowane przez społeczeństwo. Stereotypy te zmuszają człowieka do postępowania wbrew własnemu potencjałowi i powodują cierpienie. Wszystko to się kształtuje od dzieciństwa. Co jest przyczyną tego, że dzieci nie wykorzystują w pełni swoich wrodzonych talentów?
Podstawowe zasady, których nie należy narzucać dzieciom
Nie ma czegoś takiego jak miłość bezwarunkowa.
Jeśli chcesz być kochany, musisz sobie na to zasłużyć. To stwierdzenie utrwala się w umyśle dziecka, jeśli rodzice lekceważą jego emocje i narzucają mu własne zdanie. Dziecko jest proszone, aby nie sprawiało przykrości rodzicom i było posłuszne, wtedy mama i tata będą szczęśliwi.
Dziecku nie wolno okazywać swojego niezadowolenia, chyba że rodzice są gotowi wysłuchać dziecka. Kiedy takie dziecko dorasta i samo zostaje rodzicem, trudno mu pozostać wiernym własnym zasadom w relacji z partnerem i stara się zadowolić drugą osobę tylko po to, by być lubianym. Taka relacja nie jest zdrowa.
Zawsze jest jakiś haczyk.
W wyniku utrwalenia tego w dzieciństwie człowiek nie potrafi szanować innych, żyć z otwartym sercem i nie może doświadczyć miłości w całej jej okazałości. Taka osoba często ukrywa lęk przed samotnością i odrzuceniem przez innych, wykazując się krytycznym myśleniem, racjonalnym i często cynicznym podejściem do rozwiązywania większości zadań, z czego jest bardzo dumna.
Trzymać się z dala od nieznajomych.
Nie chodzi tu o środki bezpieczeństwa, w tym przypadku „nieznajomi” oznaczają wszystkich, którzy nie są częścią bliskiego otoczenia. Jeśli dziecko będzie uczone, że wszyscy obcy są źli i niebezpieczni, rozwinie się u niego izolacjonizm i indywidualizm. Ale musicie się zgodzić, że życie w świecie, w którym każdy jest zdany tylko na siebie, jest nie do zniesienia.
Nie jest realne osiągnięcie sukcesu wyłącznie dzięki talentowi; nie można zdobyć wysokiego stanowiska w społeczeństwie, będąc uczciwym.
Standardowe stwierdzenia to: „bycie dobrą aktorką jest możliwe tylko dzięki intymnemu związkowi z reżyserem” lub „aby zajmować kierownicze stanowisko, trzeba zajmować się praniem brudnych pieniędzy”. Oczywiście, takie historie mają swoje miejsce, ale trzeba zrozumieć, że związek intymny i korupcja nie są jedynymi możliwościami realizacji talentu.
Nie trzeba dążyć do bogactwa.
Takie myślenie prowadzi do konfliktu wewnętrznego, ponieważ pieniądze są nieodłącznym elementem współczesnego świata, a każdy chce żyć dobrze i komfortowo. Okazuje się, że sami sobie zabraniamy korzystać ze wszystkich dobrodziejstw cywilizacji. Pieniądze nie są złe, a ludzie są przyzwyczajeni do potępiania bogatych i usprawiedliwiania własnych problemów materialnych stwierdzeniem, że pozostali dobrymi ludźmi, w przeciwieństwie do tych, którzy zdobyli bogactwo.
Chłopiec powinien być taki, a dziewczynka taka.
W miarę dorastania człowiek kształtuje swój własny sposób postrzegania rzeczywistości. Społeczeństwo nazywa to ego. I wszystko byłoby dobrze, gdyby ludzie nie zmuszali innych do patrzenia na rzeczywistość przez swój własny pryzmat. Należy zrozumieć, że wyobrażenie o tym, jaki powinien być chłopiec lub dziewczynka, powstaje na podstawie osobistej interpretacji rzeczywistości. Gdy nie zgadzamy się z tym, co myślą inni, wywołujemy konflikt. Każdy ma swoją własną prawdę.
Jeśli chodzi o relacje między dziećmi a rodzicami, ci ostatni są często autorytetem, ale dzieci nie tracą własnej prawdy i pod presją rodziców mogą ją ukrywać, tłumiąc w ten sposób swoje prawdziwe pragnienia.
Zamiast upominać dziecko za okazywanie emocji, które nam się nie podobają, należy uznać, że każda emocja jest ważna. Dlatego wielu rodziców powinno pracować nad sobą, a dzieci - czy pójdą za przykładem dorosłych, czy nie - same zdecydują.
Jeśli wszystkie wymienione wyżej metody są stosowane w praktyce, nie ma mowy o rozwoju w pełni zdrowej psychiki. Rodzice przede wszystkim powinni pracować nad swoją psychiką, umieć myśleć krytycznie o każdej sytuacji i stosować różne sposoby samodoskonalenia, co pomoże wychować dzieci, które w przyszłości osiągną wszystko, czego pragną.
Główne zdjęcie: storyfox.ru
