Urodziłam się w mieście, ale moje doświadczenie związane z ogrodnictwem liczy dziesiątki lat. Ogrodnictwa nauczyłam się od mojej mamy, która miała doświadczenie z życia na wsi.
Przez wiele lat starałam się pracować na grządkach tak jak ona: przekopywać je dwa razy w roku, jesienią dodawać piasek, kompost i obornik.
Z czasem jednak coraz trudniej było nadążyć za sposobem mojej mamy. Głównie z powodu braku obornika: w naszej okolicy jest coraz więcej osiedli, a coraz mniej krów i innych zwierząt gospodarskich!
Nie jest też możliwe przekopanie całego ogrodu za jednym zamachem. Grządki są porządkowane w różnym czasie. W oczekiwaniu na zakończenie zbiorów, puste grządki zarastają chwastami, które wymagają dodatkowego odchwaszczania. Gdy wszystko jest wreszcie gotowe, przychodzą mrozy lub długotrwałe deszcze i przeprowadzam się do miasta. W efekcie połowa grządek pozostaje bez żadnego odchwaszczania.
Ale pewnego dnia pomyślałam: może nie powinniśmy się trzymać zasad, które zostały wymyślone bardzo dawno temu. Kiedyś było mnóstwo krowiego nawozu organicznego i nie wiadomo było co z nim zrobić. Teraz jest zupełnie inaczej!
W każdym razie zacząłem robić wszystko inaczej. Brak specjalnych dni na jesienne przygotowanie gleby. Każdą grządkę przygotowuję niemalże od razu gdy jest już pusta - przekopuję ją z piaskiem i gęsto wysiewam gorczycą białą. Wkrótce zamiast pustych grządek pojawia się delikatna zieleń - do tego bez chwastów! Gdy pojawią się kwiaty, przekopuję ponownie, tak aby trawa znalazła się pod grudkami.
Podoba mi się nowy sposób. Po pierwsze, na wykonanie ciężkiej pracy z łopatą (mam 70 lat) jest znacznie więcej czasu: można to zrobić stopniowo. Po drugie, ogród wygląda pięknie aż do momentu mojego wyjazdu. Gorczyca w ziemi częściowo rekompensuje brak obornika. Przynajmniej gleba wygląda dobrze, a uprawy są większe!
Główne zdjęcie: google
